Verslag aan kiezer

Met de installatie van het nieuwe college, waarin het CDA geen plaats kon of wilde vinden voor GemeenteBelangen, was het helaas tijd om afscheid te nemen van onze wethouder, Hans Vingerling.
Dat gebeurde in de raadsvergadering van donderdag 15 april.

Vier jaar lang heeft Hans bijzonder veel werk verzet als wethouder, een baan die hij zelf typeerde als ”een fascinerende hondenbaan.”

Van burgemeest Wienen ontving Hans een ets en de traditionele zilveren bomschuit als dank voor zijn inzet als wethouder.

Deze eerste vier jaren na de fusie van Katwijk, Rijnsburg en Valkenburg waren niet bepaald de makkelijkste, maar desondanks heeft Hans heel veel bereikt.

Voor al zijn inspanningen willen wij Hans heel hartelijk bedanken!

Overigens is het zeker niet zo dat Hans nu op zijn lauweren gaat rusten, want hij zal de komende jaren GemeenteBelangen vertegenwoordigen in de gemeenteraad.

Met de onderstaande prachtige, filosofische toespraak nam Hans afscheid van het college:

Geachte voorzitter, collega wethouders, leden van raad en genodigden.

In mijn werkzame leven heb ik al vele keren afscheid genomen. De reden achter een afscheid stond bijna altijd in het teken van ontwikkeling en verandering. Steeds maakte ik een doelbewuste keuze om ergens mee te stoppen omdat er iets op mijn pad kwam dat mij deed besluiten een nieuwe weg in te slaan.
Zo ook 5 jaar geleden. Door gemeentebelangen Katwijk werd ik, met het oog op gemeentelijke herindeling, gevraagd om mee te helpen de fusie tussen GB Katwijk en GB Rijnsburg te realiseren.

Toen ik nog in Katwijk woonde heb ik voor D66/GB in de periode 1994-1998 in de raad gezeten. Daarvoor was ik al 20 jaar actief als lid van steunfracties van lokale partijen in Maasland en Katwijk.
Bij de verkiezingen van 1998 stond ik op een derde plaats en haalde D66/GB, mede onder invloed van de landelijke terugval van D66, maar 2 zetels. Drie jaar later zijn wij verhuisd naar Valkenburg en raakte de lokale politiek uit beeld.

Het werken aan de vorming van een nieuwe partij en het opstellen van een verkiezingsprogramma vormde voor mij de basis om me beschikbaar te stellen als wethouder. Ik was ook aan een nieuwe uitdaging toe.

En dan ben je van de ene dag op de andere wethouder en loop je in het gemeentehuis door de gang en denk bij je zelf wat wordt er nu van mij verwacht?

Een vergelijkbare situatie als je voor het eerst vader wordt, dan loop je ook wat verdwaasd door het huis rond met de vraag wat nu.

Of je nu wethouder of vader wordt van beiden is het lastig om je van te voren een goed beeld te vormen wat het met je doet en wat er van je wordt verwacht.

In het begin ondervond ik vooral als nadeel niet betrokken te zijn geweest bij het fusieproces, veel politieke dossiers waren nieuw voor mij en ik had geen ervaring met het dualisme.
Gelukkig werd ik meteen vanaf het begin door ambtenaren en collega’s gevraagd en ongevraagd geïnformeerd of geadviseerd.
De toenmalige gemeentesecretaris had 15 minuten voor me om e.a. over deze achtergronden toe te lichten. De meeste van u weten waarom we op een gegeven moment afscheid van deze man hebben genomen. (compliment voor de huidige)

In het eerste jaar heb ik ook een VNG cursus voor wethouders gevolgd. Achteraf leuk maar niet echt van belang. De leergang werd vooral gedomineerd door wethouders die het beter wisten dan de docenten.

De praktijk is toch wel de beste leerschool. Veel vragen stellen, goed luisteren en je verstand gebruiken, zowel bij de mensen waar je het voor doet, als aan de betrokken ambtenaren.

De functie van wethouder bestaat in Nederland al ruim 150 jaar en is uniek in Europa. In geen enkele ander land om ons heen heeft een wethouder als lid van het dagelijkse bestuur zoveel taken en verantwoordelijkheden als in Nederland. In buurlanden is er, of een belangrijke rol weggelegd voor de burgemeester, of voor raadsleden, of is de macht vanuit de centrale overheid slechts mondjesmaat aan de gemeentebesturen toe bedeeld.

Sommigen zien het wethouderschap als een droombaan (Wim van Duin van het CDA gaf het volmondig aan in zijn interview in het LD). Anderen, waaronder ikzelf, zien het meer als een fascinerende hondenbaan.

Veranderingen in de samenleving zoals de invoering van het dualisme, de Fortyn-revolte en de rol van de media hebben het er niet makkelijker opgemaakt. Is het niet zo dat 1/3 van de wethouders de eindstreep niet heeft gehaald?

Vanuit deze achtergrond is circa 2 jaar geleden een Wethoudersvereniging opgericht. Eind vorig jaar heeft de vereniging een praktisch handboekje met de titel, Nieuwe wethouders op weg, uitgebracht. Ik kan het de nieuwe wethouders van harte aanbevelen.

Wat betreft mijn toekomst als raadlid hoef in mij denk ik geen zorgen te maken.
Gezien de omvang van het zakboekje voor raadsleden dat ik afgelopen week in mijn postbakje vond moet dat nu echt een droombaan zijn!

Alleen al het verschil in titel maakt dit duidelijk, Nieuwe wethouders op weg (nieuwe raadsleden op weg?) nee kort maar krachtig De Raad is de Baas. Dus weethouders één ding is zeker, het wordt een hondenbaan. De halsbanden hangen al klaar in de bodekamer. De kunst is nu nog, hoe krijg je het fascinerend?

Ik heb daar zo mijn ideeën over en heb het zeker zo ervaren. Ik zou er morgen zo weer voor kiezen.
Met heel veel plezier heb ik ondanks soms moeilijke momenten, maar die horen bij het leven, mijn taak volbracht. Ik heb nog me nooit zo goed gevoeld.
Sommige mensen veronderstellen dat ik over een olifantshuid beschik. Het omgekeerde is het geval, het hart is in ruime mate vergroot en de geest aangescherpt.

Wat mij betreft zit het geheim vooral in feit dat je als wethouder niet de macht hebt. Je zult altijd anderen moeten overtuigen, dat maakt het zo boeiend!
Naar mijn opvatting is het werkterrein van wethouder geen plek voor mensen met grote ego’s. Midden in de maatschappij staan en de bijzondere positie geheel ten dienste stellen van de gemeenschap, daar gaat het om.
Zo heb ik een steentje kunnen bijdragen aan het creëren van een leefbare en duurzame samenleving.

In de afgelopen vier jaar is er door het college waar ik met veel genoegen deel van mocht uitmaken heel veel bereikt. Het geheim was vooral collegiaal samenwerken en heel goed naar elkaar luisteren.

Jos, Daan, Wim en Wim jullie waren keien, heel hartelijk dank voor de plezierige en uiterst collegiale samenwerking. Ieder van ons heeft de nodige moeilijke dossiers op zijn pad gekregen. Steeds hebben we met elkaar deze onderwerpen tot een goed einde weten te brengen.

Ook gaat mijn dank natuurlijk uit naar de vele ambtenaren, gezien de breedte van mijn portefeuille, een heel legertje van hardwerkende deskundige mannen en vrouwen met wie ik met heel veel plezier heb mogen samenwerken.

Vandaag is het secretaressedag, daar is niets mis mee, maar ik vind het een gemiste kans dat er nog geen bodedag is. Laten we daar snel verandering in brengen. De bodes van Katwijk en Rijnsburg, hartelijk dank voor jullie bijdrage, ik zal jullie missen.

Ik mag dan wel roepen dat ik me zo goed voel maar dat was wel heel anders geweest al ik de liefdevolle steun van mijn echtgenote had moeten missen. Corrie ook jij heel veel dank.

Graag wil ik u voor nu en later nog enkele wijsheden meegeven, sommige zijn al van voor onze jaartelling.

Voor de portefeuillehouder duurzaamheid en natuur, opgeschreven bij een VNG congres: Duurzaamheid kun je niet betstellen. Duurzaamheid organiseer je.
Van Leonardo da Vinci: De natuur overtreed nooit haar eigen wetten.

Voor de portefeuillehouder burgerparticipatie, van de Filosoof Marschall McLuhan.
Op het ruimteschip Aarde zijn geen passagiers. We zijn allemaal bemanningsleden.

Voor de portefeuillehouder ruimtelijke ontwikkeling
Van mahadma Gandi: Wees de verandering die je in de wereld wenst.

Voor de portefeuillehouder financiën.
Van de website van Milieucentraal: Als iedereen in Nederland iedere dag 1 minuut korter zou douchen dan wat we nu gewend zijn, zouden we in Nederland jaarlijks met zijn allen 28 miljard liter water en 126 miljoen m3 gas besparen. Doe het voor water en geld!

Voor ieder van u twee van de 81 Chinese Tao-teksten die een paar honderd jaar voor Christus zijn opgeschreven. Deze werden al eeuwen doorverteld. De teksten gaan over de schepping, het leven en hoe te leven. Ze zijn beknopt, fascinerend, poëtisch en filosofisch.

De hemel houdt lang stand en ook de aarde blijft bestaan.
Wat is het geheim van hun duurzaamheid?
Houden zij zo lang stand, omdat ze geen eigenbelang kennen?

Een wijs mens wil daarom achteraan staan.
Hij vindt zichzelf vooraan terug.
Een wijs mens kent geen eigenbelang.
Hij weet zichzelf verbonden met alles.
Door niet uit eigenbelang te handelen bereik je vervulling.

Een bitter conflict geeft altijd een wrange nasmaak.
Wat kun je hier aan doen?
Het is wijsheid om jouw afspraken na te komen
maar zacht te zijn in het opeisen van je rechten.
Een deugdzaam mens neemt zijn verantwoordelijkheid.
Een minder deugdzaam mens verlangt van anderen
dat ze hun verantwoordelijkheid nemen.

Tot slot nog even iets heel anders, hoe smaakte de koffie?

U heeft een bijzonder kopje koffie gedronken. De koffie heb ik speciaal voor u over laten komen uit Suriname. Afkomstig van de Plantage Katwijk. Heet dan ook simpel Katwijk Koffie, afgekort KW van de NV Katwijk.
De plantage Katwijk is de enige in Suriname die als zondanig nog in gebruik is. Op kaarten uit begin 17e eeuw wordt de plantage al vermeld. Maar het is nog niet bekend hoe de plantage aan de naam Katwijk is gekomen. Ik ben nog in afwachting van aanvullende informatie van de huidige eigenaar Nagib Nouch Chaia. Hij heeft in de jaren 70 de plantage uit het slop gehaald en verbouwt en produceert de koffie zo natuurlijk en ecologisch mogelijk. De productie wordt alleen in Suriname afgezet. In Paramaribo staat een kopje Katwijk koffie het hoogst aangeschreven.

Voorzitter ik geef u suggestie om voortaan bij iedere raadvergadering Katwijk koffie te schenken. Gezien de herkomst en wijze van produceren zal dit de politiek goed doen, er zal dan sprake zijn van zuivere koffie.

Tot besluit, ik wens het nieuwe college voor de komende vier jaar heel veel wijsheid en succes toe.